یا امیرمومنین(ع)حیدر کرار

دم نبود آدم نبود و عالم نبود علی بود

بعد حضرت حق فقط یکی بود اونم علی بود

آب خاک و دریا نبود دنیا نبود علی بود

حضرت مسیحی نبود و موسی نبود علی بود

ثروت سلیمان نگین انگشترش نمی‌شه

اون فاتحه خیبره کسی منکرش نمی‌شه

قربون ت مداری و هیبت و وقارش

رنگ رعد و برق می‌پره با یک برق ذوالفقارش

‌
می‌زنه به میدون با ذکر یا زهرا دم می‌گیره

به چه صحنه‌ای پشت سرش اباالفضل قدم می‌گیره

همه گل‌ها بر جمالش قربون ابروی هلالش

هرکی تو میدان با حیدر رو به رو شد بد به حالش

یا علی علی یا حیدر

یا علی بگو خستگی برون کن

یا علی بگو اهل عالم و غرق در جنون کن

خاطرات معراج حضرت مصطفی علی بود

آخرین کلام خدا به احمد یک یا علی بود

دست حق علی صوت حق صدای خوش علی بود

هر کجای عرش عکس ناز عاشق کش علی بود

علی عالم رو صفا داد علی قلبم رو جلا داد

علی امشب دست قول سفر کرب و بلا داد

علی علی علی علی

همه بر گردِ بسترن این بار

همه تا صبح تا سحر بیدار

بینِ کوچه یتیم‌ها با شیر

بین ِ. خانه چهار چشمِ نظار

در اتاقی حسین و کلثوم و

زینب و مجتبی که فاطمه وار

همه بر گردِ بستر ِ. بابا

روضه خوانن روضه‌ای خونبار

.
ولی آنسو به پشت در عباس

سر نهاده به شانه‌ی دیوار

آخ قربون ادبت، دو سه بار اومد بره جلو، به خودش گفت: جای من اونجا نیست.

در دلش پهلوان چه غوغا داشت

غصه‌ی بچه‌های زهرا داشت

امیرالمؤمنین، همه حرفاش رو که زد، با اون چشم نیمه باز (کاری کرده

 بود ابن ملجم، تا وسط چشم‌ها شکاف خورد) دیگه چشما درست

 نمی‌دید. چشاش رو باز کرد